Begin februari kwam gastgezin Nathalia met Ria op bezoek, nadat bleek dat Rafaella toch niet geschikt was om als buitenkonijn te leven...
We besloten om Meneer Konijn te koppelen aan Kara, die Wendy de dag voordien bij mij had afgezet. De koppeling verliep supervlot, en toen zei Ria dat ze uiteindelijk wel plaats genoeg had om er nog eentje bij te zetten. Ik stelde Cardina voor, zodat ze daar weer haar "vrijheid" zou krijgen, want zelfs in het ruime hok was ze toch een beetje ongelukkig... En wonder boven wonder was het meteen een match met allemaal, zodat er dus 3 konijntjes weer mee naar huis konden!!!
En we kregen deze leuke update binnen van Ria over haar K3 ;) Het is een uitgebreid verslag geworden, maar zo zie je maar dat mensen ons ook wel graag op de hoogte houden van hoe de situatie in de eerste dagen verloopt.
Domein van Meneer K, nog zonder zijn vriendinnetjes
Donderdag 5 februari:
Zo dicht ze bij elkaar zaten in de auto, zo ver meden ze elkaar toen ik ze in de tuin los liet. Kara bleef hangen op de plaats waar ze uit de mand kwamen en Karmina (ik noem Kardina naar de muziek van Karl Orff: Carmina Burana) huppelde vrolijk rond, de tuin verkennend. Meneer K wist niet goed wat te doen en liep van de ene naar de ander. Maar ze liepen steeds van elkaar weg, ook de twee dames. Ik heb ze lang in het oog gehouden omdat ik bang was dat ze echt zouden vechten, maar dat gebeurde niet.
Ze hebben zelfs een konijnenberg met hol tot hun beschikking
Vrijdag 6 februari:
De volgende morgen grote paniek: ik vond Karmina nergens! En toen ik de konijnentuin opkwam om te zoeken, was Kara zo bang dat ze zelfs tegen de draad opliep!!! Ik had bijna Nathalia gebeld, maar had nog één hoop: dat Karmina in Meneer K's hol zat... En dat was blijkbaar zo want een tijdje later zat ze gewoon te eten in de tuin. Nog steeds liepen ze van elkaar weg... Maar toen viel mijnen euro... Voor de dames was het echt aanpassen: los van het feit dat ze op onbekend terrein waren, ligt de konijnentuin ook nog aan de straatkant en er passeert wel wat verkeer. Bij de buren waren er tuinwerken bezig met allerlei lawaaierige machines, wat hen ook al beangstigde. Als ik dan nog eens met mijn twee honden zou moeten passeren om te wandelen, was het helemaal paniek. Ik ben die dag dan maar eens niet gaan wandelen met de hondjes. Ze kregen een speelbeurt in de achtertuin. Ik bracht de nijntjes heel voorzichtig en lief pratend hun eten en allerlei lekkers uit de groententuin. Dat hielp want ze waren al minder bang van mij. Voor de rest liet ik ze zoveel mogelijk gerust zodat ze op hun gemak konden wennen aan hun leefomgeving. Ik piepte wel regelmatig (eigenlijk heel veel) door mijn raam om ze te begluren... Ja, privacy vinden ze enkel in Meneer K's pijp want daar kan ik niet in gluren...
Zaterdag 7 februari:
Die dag begonnen we aan het installeren van mijn keuken. Eerst al de grote auto die de keuken bracht (die rijden dan de oprit op, pal naast de konijnenweide) en dan het uitladen. Wat ging dat worden, stress??? En ik kon natuurlijk niet zeggen tegen die mannen: "een beetje voorzichtig en stilletjes uitlaten aub want de konijntjes zijn bang"... Zoiets zit niet in hun vocabulair, integendeel. Liever zeggen ze nog eens "Ksst!" om dan te gieren bij het angstig weglopen van de konijntjes. 't Was dus afwachten en ze goed in de gaten houden. Maar het ging: ze waren zeer aandachtig met de oortjes in alle richtingen aan 't draaien en de oogjes op ons gedoe gepriemd, maar ze bleven rustig.
Zelfs toen we met allerlei zagen en boren daar buiten bezig waren, bleven ze onverwachts kalm zitten. Geen tijd gehad voor de hondjes en dus geen confrontatie met de nijntjes.
Later op de dag zag ik Meneer K al wat dichter bij één van de dames zitten. De ene keer bij Kara, de andere keer bij Karmina. Maar opvallend was dat, wanneer hij dicht bij de ene was, de andere nergens te bespeuren want in het hol gekropen. En was hij bij de ander, dan zat die ene in het hol... Hmmm, jaloers??? Karmina loopt het meest buiten. Kara zie ik bijna niet.
Allemaal op een andere plaats...
Zondag 8 en maandag 9 februari:
Nog steeds keuken installeren met zagen en boren, maar nog steeds rustige nijntjes! Maar ook die dagen opvallend telkens maar één vrouwtje buiten en ander dan in de pijp... En nog steeds vooral Karmina. Kara heeft zich precies het hol toegeëigend. Ze zijn al veel minder bang van mij, maar ze komen niet tot bij mij als ik eten breng. Meneer K gelukkig nog wel.
Dinsdag 10 februari:
Door de keuken hadden de hondjes drie dagen geen aandacht gehad... Ze verdienden dus een grote wandeling. Dat werd dan een eerste keer passeren bij de konijnentuin. Meneer K kent ze al goed en reageert er niet op. Ik bleef zo ver mogelijk van de tuin af, maar de hondjes roken natuurlijk nieuw bloed... Ze waren heel nieuwsgierig, maar moesten nog op afstand blijven. De dames waren bang en liepen ver weg. Op de wandeling allerlei lekkers geplukt voor hen en zo leer ik hen dat het akelig passeren van hondjes ook iets heel lekkers oplevert... Ge weet nooit dat het helpt?
Kara vooraan met haar witte streep, meneer K laat zich van
zijn beste kant zien, en Cardina zit achteraan
Woensdag 11 februari:
Karmina is een stukje brood komen halen bij mij!!! Ze is dus niet bang meer van mij. Ik praat zoveel mogelijk tegen de nijntjes zodat ze mijn stem herkennen en misschien hun naam ook. Vandaag komen ze alle drie al meer samen buiten. Kara en Karmina lopen nog steeds weg van elkaar. Eigenlijk loopt Karmina weg van Kara. Het is alsof ze bang is van Kara.
De hondjes mochten al eens snuffelen aan de draad. De dames hielden dat wel goed in de gaten. Maar omdat Meneer K niet bang is, helpt dat waarschijnlijk. Zeker ook de lekkernijen die ik alweer meebracht vanop de wandeling. Ik wandel heel veel langs velden en op wandelwegen waar geen auto's komen. Daar vind je allerlei lekkere grassoorten, zuring, weegbree, af en toe een stukje biet ofzo enz...
Donderdag 12 februari:
Kara is uit mijn hand komen eten!!! Joepie, nu zijn ze alle drie niet bang van mij!
Karmina loopt wel nog steeds weg van Kara. Ook als ze aan het eten is. Dan loopt ze ongerust terug want ze heeft honger, maar zodra Kara beweegt, loopt ze weg. Dat zal nog wat tijd nodig hebben zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten